Epipremnum aureum
Epipremnum aureum | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Epipremnum aureum | |||||||||||||||||||
Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Nome binomial | |||||||||||||||||||
Epipremnum aureum (L.) Engl. | |||||||||||||||||||
Sinonimia | |||||||||||||||||||
véxase lista |
Epipremnum aureum, comunmente coñecida coma potos (xa que antigamente ficaba clasificada dentro do xénero Pothos), é unha especie da familia Araceae nativa do sueste asiático (Malaisia, Indonesia) e Nova Guinea. É unha planta de interior moi común e resistente; en ocasións é confundida con philodendron nas florarías.
Descrición
[editar | editar a fonte]Rubideira que pode acadar os 20 m de alto, con talos de até 4 cm de diámetro. Gabea grazas ás súas raíces aéreas que se enganchan ás pólas das árbores, formando lianas. As follas son perennes, alternas e a xeito de corazón, enteiras nas plantas novas, mais irregularmente pinnadas nas maduras e de até 1 m de longo por 45 cm de largo (nas plantas novas non superan os 20 cm de longo). As flores xorden nunha espata de máis de 23 cm de longo.
Cultivo e usos
[editar | editar a fonte]É unha popular planta de interior con numerosos cultivares seleccionados por ter follas variegadas de cor amarela, branca ou verde clara. A miúda se utiliza como elemento decorativo en centros comerciais, escritorios, e instalacións públicas, principalmente porque é unha especie de aspecto atractivo, moi resistente e que require poucos coidados. É tamén eficaz contra a polución ambiental en interiores, eliminando formaldehido, xileno e benceno.[1][2]
Como planta interior pode acadar máis de 2 m de altura se se lle dá o soporte axeitado (un arxón ou rodriga para gabear). Os mellores resultados conséguense proporcionándolle luz media indirecta; atura unha luminosidade intensa, porén longos períodos de luz solar directa queiman as follas. Vexeta ben cunha temperatura de entre 17 a 30 °C. Xeralmente só necesitará rega cando a terra se note seca ao tacto. Pódese engadir un fertilizante líquido pola primavera e cómpre replantar cada dous anos. Porén, é unha planta moi rexa e robusta que atura as más condicións de cultivo. En cultivo hidropónico medra axiña.
A ASPCA (American Society for the Prevention of Cruelty to Animals - Sociedade americana para a prevención contra a crueldade aos animais) clasificouna coma tóxica para gatos e cans por mor á presenza de oxalatos cálcicos solúbeis. Entre os síntomas do seu consumo inclúense a irritación oral, vómitos e dificultade na deglutición.[3]
Sinónimos
[editar | editar a fonte]- Epipremnum aureum (Linden & André) G.S.Bunting
- Epipremnum angustilobum K.Krause
- Epipremnum elegans Engl.
- Epipremnum glaucicephalum Elmer
- Epipremnum merrillii Engl.
- Epipremnum mirable Schott
- Epipremnum pinnatum f. eporforatum (Engl.) Engl.
- Epipremnum pinnatum f. multisectum (Engl.) Engl.
- Monstera pinnata (L.) Schott
- Philodendron nechodomae Britton
- Polypodium laciniatum Burm f.
- Pothos aureus Linden & André
- Pothos pinnatus L.
- Rhaphidophora cunninghamii Schott
- Rhaphidophora laciniata (Burm. f.) Merr.
- Rhaphidophora lovellae F.M.Bailey
- Rhaphidophora merrillii Engl.
- Rhaphidophora pertusa var.vitiensis (Schott)Engl.
- Rhaphidophora pinnata (L.) Schott
- Rhaphidophora pinnata (Schott)
- Rhaphidophora vitiensis Schott
- Scindapsus aureus (Linden & André) Engl.
- Scindapsus pinnatus Schott
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Wolverton, B. C. How To Grow Fresh Air, Penguin Books, New York, 1997.
- ↑ How to grow your own fresh air
- ↑ "Devils Ivy". ASPCA.org. Consultado o 11-03-2009.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Epipremnum aureum |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Epipremnum aureum |